تا اواخر سال 1357، مردانی کار کشته و جسور و با تجربه عملی .
زنانی زحمت کش و مهربان و با روحیه از دوران رنج و زحمت .
تعدادشان انگشت شمار بود، که در هر دیار و آبادی به کارهای امداد گری ، هنری و سلمانی و هزار کار دیگر ....مشغول بودند .
مثلا مرد قلعه ما ، دندان می کشید، آمپول می زد، بچه ختنه می کرد ،آشپز محله بود ،مردم را برای جشن عروسی خبر می کرد (یعنی دعوت ) ، اگر هم عذا بود ، باز تک تک مردم را خبر می کرد . در مجالس هم به مهمان ها غذا می داد، سفره را پهن و جمع می کرد . خلاصه زن مهربان هم با مرد کارکشته در تمام مجالس کمک هم بودند . زن مهربان مامایی می کرد، زن های مریض را دوای خانگی می داد، بچه های کوچک را درمان می کرد ،آرایشگر هم بود ،در مراسم مردم را خبر می کرد و در جشن ها جلو درب حیاط اسفند دود می کرد .
استفاده از این مطالب فقط با ذکر منبع مجاز می باشد .